Het werkende systeem uit de 3D-printer is het resultaat van onderzoek door wetenschappers van de UC Berkeley en de National Chiao Tung University uit Taiwan.
De onderzoekers bouwden in de 3D-printer eerst een structuur van polymeren en was. Daarna verwijderden ze de was, waardoor een hol stelsel van buizen, bolletjes en platte vlakken ontstond. Door die te injecteren met vloeibaar zilver, ontstond een elektronisch circuit. Daarbij bepaalde de vorm van het zilver de werking van de verschillende onderdelen, zoals weerstanden en condensatoren.
Melkpak
Om te laten zien dat het geprinte systeem functioneerde, verwerkten de onderzoekers het in de dop van een melkpak, dat ze vervolgens 36 uur geopend lieten staan. Een toename van het aantal bacteriën in de melk leidde tot een verandering in de elektrische signalen. Met een sensor was daardoor het bederf te volgen.
Er zijn al folies en etiketten op de markt die waarschuwen als etenswaren de houdbaarheidsdatum naderen. Het is voor het eerst dat zo'n detectiesysteem uit de 3D-printer komt. Volgens de Amerikaanse en Taiwanese onderzoekers is 3D-printing-technologie uiteindelijk goedkoop genoeg om te verwerken in voedselverpakkingen.
Bron: UC Berkeley | Foto: Cucombre Libre, via Flickr Creative Commons; Foto inzet: UC Berkeley (Cropped by Duurzaambedrijfsleven)
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
