De Radboud Universiteit in Nijmegen heeft in kaart gebracht wat het effect is van het vrijmaken van grond voor biobrandstofteelt op de broeikasgasuitstoot. Hiervoor introduceren de onderzeoekers de term greenhouse-gas payback time (GPBT). De GPBT vertelt hoeveel jaar het duurt voordat broeikasgasbesparing met biobrandstof de broeikasgasuitstoot van het weghalen van natuur compenseert.
Het model laat per gewas en per gebied de GBPT zien. De gemiddelde GPBT over de hele wereld is negentien jaar. In de tropen kan dat oplopen tot meer dan 100 jaar, terwijl de terugverdientijd in Europa soms maar een paar jaar is. Het gewas met de kleinste GPBT is koolzaad. Suikerriet heeft de grootste GPBT. Het model geldt alleen voor eerste generatie biobrandstoffen.
De wereld heeft steeds meer behoefte aan biobrandstoffen. Maar er zitten nadelen aan vast. Eerste generatie biobrandstoffen concurreren moet voedselgewassen, en zijn gelinkt aan ontbossing.
Locatie
De Radboud Universiteit heeft voor de berekeningen meerdere factoren meegenomen, zoals het type gewas, of er irrigatie is, het bemestingsregime en de geografische locatie. Het blijkt dat de GPBT vooral bepaald wordt door de locatie van de landbouw, en dus het type originele begroeiing dat is daarvoor verwijderd.
Volgens de wetenschappers is het model belangrijk om de duurzaamheid en impact van biobrandstoffen op het milieu te beoordelen. Voor vervolgonderzoek gaan de onderzoekers kijken naar het effect van biobrandstof op de terugverdientijd van biodiversiteit.
Bronnen: Radboud Universiteit, Eurekalert, Nature Climate Change | Foto: Glen via Flickr, Creative Commons (Cropped by DuurzaamBedrijfsleven)
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
