Door: Nadine Maarhuis
Lang voordat de term sociaal ondernemerschap überhaupt bestond startte Arno Kooy brouwerij De Prael. Na dertien jaar lang vallen en opstaan loopt het bedrijf inmiddels zo goed dat Arno grootste plannen heeft: “Eigenlijk gunnen we elke stad in Nederland wel een Prael. Dus dat gaan we regelen.”
Als psychiatrisch verpleegkundige komt Arno erachter dat het voor mensen met psychische problemen verdomd lastig is om een plekje te vinden op de arbeidsmarkt. “Als ik een stage- of een werkplek voor mensen had gevonden, dan stonden ze meestal na een week of twee alweer bij m’n bureau. Ze hadden het gevoel niet begrepen te worden, of werden zelfs uitgelachen. En dan waren we weer terug bij af.”
“Als maatschappij laten we een hele groep mensen links liggen. Dat is niet alleen een heel pijnlijk, maar ook een heel kostbaar verhaal.”
Tijdens zijn werk wordt Arno keer op keer geconfronteerd met een gigantisch probleem. Op de Nederlandse arbeidsmarkt is er namelijk geen plek voor iedereen. “Er wordt vaak gezegd dat sommige mensen een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Maar dat klopt niet. Een arbeidsmarkt hoort voor iedereen toegankelijk te zijn. En als dat niet het geval is, dan heeft de arbeidsmarkt een afstand tot sommige mensen, niet andersom.”
Het kantelpunt
In zijn zoektocht naar hoe het anders kan bezoekt Arno een bierbrouwerij in Duitsland die volledig wordt gerund door mensen met het Downsyndroom. “Daar zag ik dat je een commercieel succesvol bedrijf kunt runnen met mensen die normaalgesproken op voorhand al afgeschreven worden. Toen wist ik: dat ga ik ook doen.”
Sociale duurzaamheid
Om mensen die buiten de samenleving zijn terechtgekomen betaald werk en een opleiding te geven, start Arno samen met Fer Kok brouwerij De Prael. Van mensen met een psychische uitdaging tot tienermoeders en dak- en thuislozen: de medewerkers van de brouwerij zijn heel divers. Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen, en dat is dat ze een gigantische drempel tot de reguliere arbeidsmarkt ervaren. Arno: “Als mensen bij ons binnenkomen voelen ze zich vaak eenzaam en mislukt. Dat is ontzettend triest, want ieder mens heeft mogelijkheden om vooruit te komen.”
Werk zorgt voor eigenwaarde
Iemand die dat bewijst is brouwmeester Bart. Toen Bart als twintiger met schizofrenie bij De Prael binnenkwam was hij achterdochtig en timide, en hing hij in zijn trainingspak bij de brouwerij rond. Hij geloofde niet dat het ooit nog iets met hem kon worden. Tegenwoordig brouwt hij vrijwel al het Prael-bier, en wordt hij door andere brouwerijen als een soort goeroe gezien. Arno: “Inmiddels is het een volwassen kerel, en is hij helemaal in zijn element. Al zijn bier staat bij de Albert Heijn. Hij is voor mij hét toonbeeld van De Prael.”
Toekomstplannen
Op dit moment is De Prael druk bezig met een franchise-model, en opent de onderneming binnenkort twee nieuwe brouwerijen in Groningen en Den Haag. Waarom Arno er zo op gebrand is om op steeds meer plekken bier te brouwen met mensen die al veel te lang aan de zijlijn staan? “Als ik de jongens en meisjes zwetend door de horeca zie ploegen om het bier bij de tafels te krijgen, dan geeft dat zo’n enorme voldoening. Want ik weet van hoever ze komen. Ja, bij ons is iedere dag écht een feestje.”
Benieuwd waarom Arno zich 24/7 inzet voor De Prael? Bekijk zijn videoportret.
Meer lezen over MaatschappijWij? Dat kan hier.
Afbeelding: MaatschappijWij
Video: Jeppe van Pruissen
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
