Paul van Liempt

Van leiders wordt verwacht dat ze open, koersvast en zelfbewust zijn. En dat ze niet weglopen voor verantwoordelijkheid. Maar hoe zorg je dat ze niet te voorzichtig worden in een afrekencultuur?

Van leiders wordt het uiterste gevergd. Vooral in deze tijd, waarin de lontjes kort zijn, er veel op het spel staat en de grenzen van de vaak willekeurige regelgeving steeds meer worden opgezocht. Een goed oog voor realisme helpt meer dan verheven moralisme, zagen we na het kampioenschap van Ajax. En een Amsterdamse multinational blijkt dezelfde school toegedaan.

Al een paar weken na de corona-uitbraak hoorde je bedrijven roepen dat ze nu even niets wilden doen. En ruim een jaar later klinkt dezelfde mantra door. Ook in de politiek is het voorzichtigheid troef, uit angst een fout te maken. Het leidt tot een patroon van afwachtendheid. Maar wie niet beslist neemt ook een beslissing. Goed nieuws dat er nog tal van uitzonderingen zijn als je even verder kijkt.

Als de emoties oplopen en de opwinding groot wordt, is goed leiderschap pas echt gewenst. We zagen het afgelopen week in de voetbalwereld. Niet met elke hype meegaan, maar je steeds weer bewust zijn van je reden van bestaan. Daar heb je wel een goed geheugen voor nodig. Gelukkig vind je ook in de voetbalwereld nog leiders waar je van kunt leren.

In 2013 schreef de Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber het boek 'If Mayors ruled the World'. Een pleidooi om meer macht aan de steden en de burgemeesters te geven. Zodat steden invloedrijker worden op het gebied van pandemieën, klimaatverandering, veiligheid en migratie. Een krachtig verhaal, maar Nederland moet dan wel één essentiële aanpassing maken.

Economie, digitalisering, klimaat, gezondheidszorg en onderwijs schreeuwen om plannen, die goed uitgevoerd moeten worden. De politieke thriller in de week voorafgaand aan Pasen gaf enige afleiding in coronatijden zonder vertier. Maar leerde ook dat politici, bestuurders en CEO's het vizier nu vol op de inhoud moeten richten. En dat kan niet zonder openheid.

Natuurlijk wilden we weten wie de stellig geformuleerde notitie van de week schreef: Positie Omtzigt, functie elders. Maar een andere belangrijke vraag is: Welke positie had de schrijver op het oog? Wie goed kan doorgronden wat de belangrijkste les van de coronacrisis is, heeft een vermoeden.

Als je serieus werk maakt van ethiek en duurzaamheid en je bedrijf daarop inricht, moet je ook je nek durven uitsteken. En als het even kan op de ingezette koers doorgaan. En daarbij altijd oog blijven houden voor opbouwende kritiek van de professionals in je bedrijf. Zoals een kabinet dat het volk serieus neemt, iets moet doen met constructieve ideeën voor versoepeling uit meedenkende sectoren.