Op de klimaattop in Doha is het arm versus rijk

De onderhandelingen in Doha lopen spaak door een bekende oorzaak: de tweespalt tussen arm en rijk.

In Doha, de hoofdstad van olieland Qatar, is sinds 26 november de klimaattop bezig. De gesprekken moeten leiden tot een nieuw Kyoto-protocol, het enige verdrag dat landen verplicht om minder CO2 uit te stoten.

Rijke landen stoten het meeste CO2 uit, terwijl arme landen niet de middelen hebben om de gevolgen daarvan op te vangen. Ontwikkelingslanden zeiden deze week tot 2015 minstens $60 mrd (€YY mrd) nodig te hebben. Dat geld is nodig om het hoofd te bieden aan droogtes, overstromingen en stormen. Maar het Westen ziet daar niet veel in. De VS liet weten “zich al aan de afspraken te houden’’ en zich daarbij te laten. Daarnaast weerhoudt de financiële situatie de EU ervan om op korte termijn maatregelen te nemen.

Rijke landen doen te weinig

Volgens Nicholas Stern, voormalig president van de Wereldbank, kunnen “alleen rijke landen klimaatverandering stoppen.”  Daarmee sluit hij aan bij de mening van ontwikkelingslanden, die vinden dat ontwikkelde landen het voortouw moeten nemen. “Zij stoten immers het meeste uit,” lijkt het mantra.

Tegelijkertijd vinden ontwikkelingslanden als India dat broeikasgassen afkomstig van vee niet moeten worden teruggedrongen, omdat het hun industrie schaadt. Het Oosterse land heeft de grootste veestapel ter wereld.

De tijd dringt

Ondertussen worden de gevolgen van de klimaatverandering steeds duidelijker. Het rapport Adaptation to a Changing Climate in the Arab Countries spoort onmiddellijke actie aan, zodat watertekorten en voedselschaarste worden voorkomen. Vooral voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika zullen de gevolgen anders groot zijn.

Nog een rapport, van de National Oceanic and Atmospheric Administration,  berichtte dat de ijskappen het zwaar te voorduren hebben. Sinds de wetenschappelijke wereld is begonnen met meten in 1979 is er nog nooit zo weinig Arctisch zee-ijs geweest.

Bron: Environmentalleader

Foto: Joi