Verwacht wordt dat het zee-ijs in de zomer op de Noordpool, tussen 2030 en 2050 minimaal één keer vrijwel volledig verdwijnt. Ook al wordt de CO2-uitstoot versneld afgebouwd. Nu is het er in zomer op sommige plekken al 20 graden warmer en ook het water wordt steeds warmer. De gevolgen zijn groot voor mens en dier. Er kunnen enorme voorraden methaan vrijkomen uit het ijs waarmee maatregelen voor het terugdringen van CO2 teniet worden gedaan.
IJsvrije zomer
Fonger Ypma studeerde natuur- en wiskunde aan de Universiteit van Amsterdam en is oprichter van Arctic Reflections. Hij komt met een opmerkelijke oplossing. Deze impactgedreven start-up heeft als missie om het Noordpoolijs te herstellen, en zo klimaatverandering tegen te gaan, door in de winter het ijs dikker te maken door er zeewater op te pompen waardoor het vriesproces wordt versneld. Dit is nodig, omdat zelfs als de CO2-uitstoot versneld wordt afgebouwd, een eerste ijsvrije Noordpool-zomer in de jaren 30 of 40 anders onvermijdelijk is. Er wordt al gewerkt aan een pilot bij Spitsbergen.
Veldtest bij Spitsbergen
Na een carrière in de energietransitie, begon Fonger in eerste instantie als los project naast zijn baan als CEO van een data-analyse scale-up, zich te verdiepen in het Noordpoolijs. Hij zocht contact met assistant professor Hayo Hendrikse van de TU Delft om verder te kunnen sparren over. Na het mede-begeleiden van de afstudeerscriptie van Laura van Dijke op het onderwerp, besloot hij dit voorjaar zijn baan op te zeggen, en Arctic Reflections te starten, samen met compagnon Tom Meijeraan. Het eerstvolgende doel is om de theorie te toetsen aan de praktijk in een veldtest bij Spitsbergen, komende winter, in samenwerking met de TU Delft.
Voor de fase erna is Arctic Reflections in gesprek met bagger- en offshorebedrijven om de haalbaarheid van opschaling in kaart te brengen. Voor de komende fase wordt momenteel 1 miljoen euro financiering opgehaald.
Oprichter Fonger Ypma ziet het in stand houden van Noordpoolijs als een belangrijke op de natuur gebaseerde klimaatoplossing waarbij de mens met techniek een handje helpt, net zoals dat bij herbebossing projecten gebeurt.
'Zou bizar zijn'
‘’Het werken aan een onconventioneel idee, en een duidelijke missie, geeft veel energie, en spreekt ook bij veel mensen tot de verbeelding. De ambitie is uiteindelijk om jaarlijks 100.000 vierkante kilometer ijs in stand te houden, en zo de netto jaarlijkse ijs-afname te stoppen, tot de CO2-uitstoot voldoende naar beneden is dat het ijs zelf weer regeneratief wordt. “De mogelijke impact hiervan is zo groot, dat het bizar zou zijn om dit niet proberen te realiseren, gezien de klimaatrisico’s die je ermee kan verminderen”.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
