Dat wil zeggen dat er aan het einde van de zomer geen zee-ijs meer over is op de Noordpool, en dat het totale oppervlak van zee-ijs onder de 1 miljoen vierkante kilometer duikt. Het is lastig te zeggen wanneer dat voor de laatste keer gebeurde, maar onderzoekers schatten dat het om duizenden jaren geleden gaat. Als we op dezelfde voet doorgaan met het schaden van het klimaat, is de verwachting dat er nog tegen het einde van dit decennium een Blue Ocean Event kan optreden. Catastrofaal, zeggen experts, niet alleen omdat de zeespiegel er aanzienlijk door stijgt, maar ook omdat de temperatuur op aarde flink toeneemt.
Directe methode
Het is daarom essentieel om zoveel mogelijk van het Arctische zee-ijs te behouden. Dat kan door de menselijke uitstoot van CO2 te beperken, wat de temperatuurstijging op aarde afremt en ervoor zorgt dat poolkappen minder snel smelten. Maar het kan ook directer, zo denkt een start-up uit Wales genaamd Real Ice. Namelijk: door zee-ijs te ‘kweken’.
IJskappen besproeien
Onderzoekers verbonden aan de Bangor Universiteit experimenteren met het oppompen van koud zeewater en het uitsproeien van dat water over de ijskappen. Daarmee verdwijnt de laag sneeuw die tijdens de wintermaanden op het ijs ligt en die ervoor zorgt dat het ijs niet verder groeit. Zonder sneeuw kan het opgesproeide zeewater aan het ijs vast vriezen, waardoor de kap in omvang toeneemt. Volgens Real Ice kan de dikte van ijskappen dankzij het sproeien van zeewater toenemen met wel 70 centimeter. Ter vergelijking: onder de huidige omstandigheden daalt het zee-ijs elk jaar met zo’n 6 centimeter.
Jaren 80 herstellen
Tegen Sifted zegt Real Ice-CEO Andrea Ceccolini dat zijn minimale doelstelling is om de huidige staat van het zee-ijs in stand te houden. “Tegen het eind van de zomer is dat ruwweg 4 miljoen vierkante kilometer. En als we kunnen, willen we het graag herstellen zoals het was in de jaren 1980. Toen besloeg zee-ijs meer dan 7 miljoen vierkante kilometer.”
Eerder schreef Change Inc. al over het Delftse bedrijf Arctic Reflections dat met eenzelfde insteek een pilot uitvoert in Spitsbergen. “De mogelijke impact hiervan is zo groot, dat het bizar zou zijn om dit niet proberen te realiseren, gezien de klimaatrisico’s die je ermee kan verminderen”, zei oprichter Fonger Ypma er toen over.
Onderwaterdrones
Zowel Real Ice als Artic Reflections willen dus het ijsoppervlak vergroten. Real Ice wil dit doen met onderwaterdrones. Op drijvende pontons worden speciale onbemande onderzeeërs volgeladen met groene waterstof (waterstof die geproduceerd wordt met hernieuwbare energie), waarna ze afreizen naar gebieden met zee-ijs en daar onder de kappen duiken. Vervolgens boren ze vanaf de onderkant een gat in het ijs en beginnen vanaf daar het koude zeewater over de kap te sproeien. Wanneer het groeiproces is voltooid en de zomermaanden weer aanbreken, kunnen de drones bovendien de laag sneeuw die voorheen op het ijs lag, herstellen. Die beschermt de poolkappen weer tegen de straling van de zon.
Geo-engineering
Over het morrelen met de natuur vindt veel discussie plaats. Technieken als het weerkaatsen van zonlicht of het aanwakkeren van regen, vallend onder de noemer ‘geo-engineering’, worden onderworpen aan veel kritiek. Ze zouden onnatuurlijk zijn en bovendien slechts symptoombestrijding. Maar daar distantieert Ceccolini zich duidelijk van. Hij meent dat Real Ice niet aan geo-engineering doet, maar aan ‘geo-mimicking’ (nabootsing). Volgens Ceccolini worden er geen chemicaliën gebruikt en creëert het bedrijf niets dat de natuur niet al eerder gezien heeft.
100 vierkante kilometer
Net als Arctic Reflections, werkt de Britse start-up nu aan prototypes. Dat proces zal naar verwachting nog zo’n drie jaar duren. Daarna hoopt het bedrijf aan een grootschalige pilot te beginnen in Canada, met een oppervlakte van zo’n 100 vierkante kilometer.
Lees ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
