Het onbemande ‘Orbiting Carbon Observatory-2’ (OCO-2) stelt wetenschappers in staat om vast te stellen welke plekken op aarde CO2 uitstoten, en welke CO2 opslaan. Zo zijn oceanen en tropische regenwouden bijvoorbeeld belangrijke plekken waar CO2 wordt opgeslagen (‘sinks’), en industriegebieden juist bronnen van CO2 ('sources').
Nu wordt de CO2-concentratie voornamelijk gemeten met meetstations op aarde. Omdat het gas snel uniform verdeelt door de atmosfeer, leveren die betrouwbare gegevens op over de toe- en afname van de concentratie, maar niet over de herkomst.
Strop
Vijf jaar geleden probeerde NASA exact dezelfde satelliet in een baan om de aarde te krijgen. Dit mislukte door een technische fout: het laatste deel van de raket, inclusief de satelliet, stortte neer op Antarctica. Dit betekende een miljoenenstrop voor de ruimtevaartorganisatie. NASA gebruikt nu een andere raket.
Het vliegende observatorium is uitgerust met een spectrometer die het licht meet dat de aarde reflecteert. Door golflengte van CO2 als ‘voetafdruk’ in de reflectie te meten, kan de satelliet de concentratie precies bepalen. De satelliet cirkelt elk anderhalf uur om de aarde, en doet per dag een half miljoen metingen.
Bekijk de NASA-video van de lancering:
Bron: Nu.nl, NASA, Mo.be | Foto: NASA
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in