Ellen Besseling promoveerde bij de Wageningen University & Research op een proefschrift over microplastics en concludeert dat ‘ecologische risico’s niet onwaarschijnlijk zijn.’ Uit een eerste ecologische risicobeoordeling blijkt dat er met name in kustzones risico’s zijn als concentraties plastic blijven toenemen. Daarentegen valt de opname door organismes van chemische stoffen die aan plastic zitten vaak wel mee.
Onderzoek naar microplastics
Microplastics zijn minuscule deeltjes plastic, die ontstaan als plastic afval fragmenteert. De deeltjes kunnen uiteindelijk de nanoschaal bereiken en giftige stoffen aan zich binden.
Veel onderzoek naar microplastics is tot nu toe kwalitatief maar Besseling heeft in haar proefschrift ‘Micro- and nanoplastic in the aquatic environment: from rivers to whales’ kwantitatieve methodes toegepast. Met het onderzoek kunnen volgens Besseling de risico’s veel beter ingeschat worden: zowel de blootstelling als de effecten.
In het proefschrift wordt aangetoond hoe plastic deeltjes vanuit rivieren in walvissen terecht komen. Een deel van de plastic deeltjes blijft achter in de rivier, maar een ander deel wordt naar zee getransporteerd. Met een model wordt aangetoond hoe de microplastics vanuit zee in walvissen terechtkomen.
Lees ook:
- Hoe staat het met microplastics vervuiling in Europese rivieren?
- Nieuwe onderzoeksresultaten platic vervuiling in oceaan
Zijn microplastics schadelijk voor de gezondheid?
De minuscule plastic deeltjes dragen ook giftige stoffen met zich mee. Zijn deze stoffen schadelijk voor mens en dier? De opname van chemische stoffen die aan plastic zitten door organismen blijkt minder voor te komen dan verwacht. “Dezelfde gifstoffen worden eigenlijk vaak al via andere routes opgenomen, bijvoorbeeld vanuit het water of voedsel”, aldus Besseling. De bijdrage vanuit plastic blijkt vaak klein te zijn.
Ook vergeleek Besseling op een systematische manier de gemeten concentraties in zeewater met de op dit moment bekende concentraties waar een effect verwacht kan worden. “Dit soort kwantitatieve analyses geven veel inzicht in de vraag waar de risico’s nu echt liggen, en waar niet”, licht Bart Koelmans, hoogleraar water- en sedimentkwaliteit aan de Wageningen University & Research, toe. “Met de nieuw ontwikkelde methodes kunnen we specifiek naar bepaalde organismen en locaties kijken.”
Lees ook:
Bron: Wageningen University & Research | Foto: Adobe Stock
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
