De Nederlandse milieudoelstellingen op het gebied van circulariteit en (plastic)recycling liegen er niet om. In de Transitieagenda Kunststoffen staat bijvoorbeeld dat alle kunststofproducten in 2050 volledig circulair moeten zijn. De tussentijdse ambities zijn ook niet voor de poes: in 2030 (over tien jaar) moet 41 procent van al het plastic uit gerecycled materiaal bestaan.
Die doelstelling is momenteel volstrekt onhaalbaar, stelt Stijnen: “De hoeveelheid plastic die wordt ingezameld voor recycling is simpelweg te beperkt.”
Inzameling van long-life plastics schiet tekort
Vooral long-life producten worden nog te weinig ingezameld, stelt hij, terwijl betere recycling dáárvan juist onmisbaar is voor het behalen van de gestelde doelstellingen. “Maar liefst zestig procent van alle plastics wordt toegepast in long-life producten, zoals autobumpers of raamkozijnen”, aldus Stijnen. “Die producten gaan uiteraard langer mee dan plastic verpakkingen, maar aan het einde van hun levenscyclus verdwijnt het overgrote deel (zo’n 85 procent, red.) in de verbrandingsoven. Dat is doodzonde.”
Lees ook: Beter recyclebaar hard plastic in de maak bij de TU/e
Plastic verpakkingen
De inzameling en recycling van plastic verpakkingen is overigens ook verre van optimaal, maar daar werd de afgelopen jaren wel vooruitgang geboekt. Ruim de helft van alle plastic verpakkingen wordt momenteel gerecycled en dat percentage neemt nog steeds toe, aldus Stijnen. “Elke consument komt plastic verpakkingen in de supermarkt tegen, veel gemeenten hebben inmiddels een recyclestructuur voor plastic afval en de plastic soep in oceanen spreekt tot de verbeelding”, verklaart hij.
Te weinig prikkels
Juist omdat de recycling van plastic verpakkingen de goede kant op gaat, is het zaak om de pijlen te richten op het circulair maken van long-life plastics. Tot nu toe zijn de prikkels om daarmee aan de slag te gaan echter beperkt. Ter vergelijking: voor elke kilo plastic die verpakkingsproducenten op de markt brengen, wordt 60 eurocent gereserveerd voor het inzamel- en recycletraject. Voor long-life plastics bestaan dergelijke regelingen niet.
“Je ziet wel dat sommige fabrikanten van plastic kozijnen en buisleidingen het heft in eigen handen nemen en producten na gebruik weer innemen, maar de politiek komt vooralsnog onvoldoende in beweging.”
Ketens sluiten
Stijnen pleit er dan ook voor om de Producentenverantwoordelijkheid, die nu al geldt voor de verpakkingsindustrie, uit te breiden naar álle consumptiegoederen (ongeacht het materiaal waaruit ze bestaan). Als alle producenten hun steentje bijdragen aan het inzamelen en verwerken van afvalproducten, kunnen materiaalketens immers veel effectiever gesloten worden.
“Denk bijvoorbeeld aan een structuur waarbij producenten minder hoeven te betalen als hun producten goed recyclebaar zijn of als er recyclaat in wordt toegepast”, zegt Stijnen. “De overheid moet dit faciliteren. Op die manier kan de verduurzaming van niet-verpakkingen ook een impuls krijgen.”
Lees ook: Dit wonderplastic is oneindig recyclebaar
Bron: PlasticsEurope | Afbeelding: Ivan Radic via flickr.com, Creative Commons (Cropped by DuurzaamBedrijfsleven)
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
