In Californië weten ze hoe je biomassa moet gebruiken

Een prachtig gesloten ecosysteem; zo ziet Mote hun ‘waterstoffabriek’ die draait op biomassa. Het idee is simpel, hoewel het veel energie kost: je verbrandt de snoeiresten bij extreme temperaturen (1500 graden Celsius of meer).

Daardoor ontstaan uit de koolstofverbindingen in hout en blaadjes waterstof en CO2. De CO2 filter je weg en sla je op in zoutcavernes en andere ondergrondse oorden in de buurt. De waterstof gaat naar tankstations en eindigt in vrachtwagens die dan op groene waterstof rijden.

Ingewikkelde biomassa

Het klinkt even simpel als ingewikkeld. Want de hens steken in wat snoeiafval is natuurlijk heel makkelijk. Maar hoe kom je aan de extreme temperaturen. En in theorie is het opslaan van gassen onder de grond uitstekend mogelijk. Maar zie de CO2 maar eens weg te filteren uit de uitlaatgassen van de verbrandingsoven.

Mote heeft daarvoor een speciaal gebouwde fabriek die dit hele proces van begin tot eind uitvoert. Het is een interessant idee van het bedrijf. Het snoeiafval van de gigantische plantages voor fruit en noten, waar Californië vol mee staat, is er toch al.

Natte takken

Dat snoeiafval verbranden voor warmte of stroom (zo gebruiken wij biomassa in Nederland) is niet heel praktisch; het is relatief vochtig, met veel bladeren. Maar op hoge temperatuur gebeurt er iets anders en verandert het snoeiafval in waterstof en CO2.

Het is volgens Mote de eerste fabriek die op deze manier waterstof maakt. Het kan ook in Nederland interessant zijn; het snoeiafval uit land- en tuinbouw kan vermarkt worden, er zijn veel lege gasvelden in de Noordzee én de vraag naar groene waterstof groeit.

Hoogwaardige toepassing

De vraag is wel of deze toepassing van biomassa als ‘hoogwaardig’ geldt. Alleen toepassingen die verder gaan dan verbranden voor energie zijn namelijk acceptabel, zo zei de Raad van State een paar jaar geleden.