Oxfam Novib en het Stockholm Environment Institute onderzochten de consumptie-emissies van verschillende inkomensgroepen in de periode van 1990 tot 2015. In deze vijfentwintig jaar is de wereldwijde jaarlijkse koolstofuitstoot meer dan verdubbeld. Uit het onderzoek komt naar voren dat de rijkste 10 procent van de bevolking, met een inkomen van meer dan 38.000 dollar per jaar (ongeveer 32.250 euro), verantwoordelijk is voor 52 procent van alle CO2-uitstoot tussen 1990 en 2015. De rijkste 1 procent, mensen met een inkomen van meer dan 109.000 dollar per jaar (92.500 euro), eisen 15 procent van de totale uitstoot op. De armste helft van de mensheid, zo’n 3,15 miljard mensen, zijn voor 7 procent verantwoordelijk.
Klimaatverandering is ongelijk verdeeld
Volgens Bertram Zagema, klimaatexpert van Oxfam Novib, laat het rapport zien dat klimaatverandering een probleem is van ongelijkheid. “Decennia van overheidsbeleid gericht op eindeloze economische groei, hebben ons aan de rand van een klimaatramp gebracht. Terwijl de overconsumptie van een rijke minderheid de klimaatcrisis verder aanwakkert, zijn het vooral de armen in ontwikkelingslanden die de prijs betalen."
Lees ook: Prinsjesdag 2021: kabinet toont teleurstellend gebrek aan visie, meer sturing nodig
Uitstoters hebben verantwoordelijkheid
Het rapport, genaamd ‘Confronting Carbon Inequality’ geeft aan dat er strenge maatregelen nodig zijn om de mondiale temperatuurstijging te beperken tot 1,5 graad Celsius, zoals afgesproken in het Klimaatakkoord. De onderzoekers schatten dat de rijkste 10 procent de komende tien jaar hun CO2-uitstoot met meer dan 90 procent moet verminderen om de doelen van Parijs te halen.
“De grootste veroorzakers, waartoe de meesten van ons in Nederland behoren, hebben de grootste verantwoordelijkheid om dit aan te pakken”, aldus Zagema. “En dat kan ook. Overheden moeten harde eisen stellen aan corona-steunpakketten voor bedrijven, waaronder het terugdringen van de CO2-uitstoot.”
CO2-belasting
Zagema pleit ervoor om inkomsten uit CO2-belastingen te investeren in koolstofarme sectoren, zoals de gezondheidszorg en het openbaarvervoer. Ook moeten er banen gecreëerd worden in een meer energie-efficiënte productie. Hierdoor worden emissies verminderd en armoede aangepakt, waardoor de economische ongelijkheid afneemt.
Lees ook: Hoe hoog de CO2 taks wordt weten we nog niet, maar hij komt er zeker
Totstandkoming cijfers
De emissiewaarden uit het onderzoek komen voort uit de CO2-uitstoot van consumptie van goederen en diensten in een land. Dat is inclusief de emissies die zijn verwerkt in import en exclusief emissies uit export. Vervolgens werden de nationale consumptie-emissies verdeeld over individuele huishoudens. Tot slot werden de schattingen van de nationale consumptie door huishoudens - voor 117 landen van 1990 tot 2015 - gesorteerd in een wereldwijde verdeling naar inkomen.
Bron: Oxfam Novib | Beeld: Adobe Stock
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in