Dat blijkt uit onderzoek op het Great Barrier Reef bij Australië naar de oogstmethoden van zeekomkommers. De zeedieren staan in Nederland niet standaard op de menukaart, maar in Azië worden de dieren veel verwerkt in gerechten en medicijnen. Sommige soorten zijn zo populair dat deze dreigen uit te sterven.
De dieren leven in ondiep water op de zeebodem en voeden zich met afval, planten en kleine zeedieren. Van 1500 bekende soorten komen er 200 voor in de wateren bij Australië.
Braak liggen
In het onderzoek was het leefgebied van de zeedieren op het Great Barrier Reef ingedeeld in ruim 150 zones. De vissers oogstten de zeekomkommers in iedere zone slechts een keer in de drie jaar. Die praktijkresultaten zijn vergeleken met computermodellen van andere vangstmethoden.
Daaruit blijkt dat een jaarlijkse oogst, zelfs onder strikte beperkingen, minder effectief is dan een gebied gedurende drie jaar met rust te laten. Braak te laten liggen, om in landbouwtermen te blijven. De populatie heeft in die periode tijd zich te herstellen. Een zone die drie jaar niet door vissers is bezocht, levert daarna ook meer op.
Volgens de Australische onderzoekers is het systeem van rotatielandbouw op zee ook elders toepasbaar voor de oogst van zeekomkommers.
Bron: PNAS | Foto: Great Barrier Reef; Foto inzet: Gunawan Kartapranata, via Wikipedia Creative Commons (Cropped by Duurzaambedrijfsleven)
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
