Zeewier wordt gezonder dankzij afvalwater

Het idee om afvalwater uit de voedselindustrie te gebruiken komt van de Zweedse universiteiten van Chalmers en Göteborg. Ze gebruikten afvalwater uit vier bronnen: een zalmkwekerij, een haringfabriek, een schaaldierenproducent en een maker van havermelk. Het water uit die fabrieken moet normaal gereinigd worden voor het in rivieren mag worden geloosd. Maar door het onbehandelde water te gebruiken in een zeewierboerderij, wordt het zeewier veel beter.

Dat water zit vol moet voedingsstoffen; er zit onder andere stikstof en fosfor in. Door dit aan zeewier te geven groeide het 60 procent sneller en bevatte het wier vier keer zoveel eiwit als normaal. Met een eiwitgehalte van 30 procent kwam het zeewier in de buurt van soja, een populaire plantaardige eiwitbron.

Lees ook: Groeikapitaal voor zeewierboerderij

Zeewier als vleesvervanger

Dat opent deuren om zeewier als vleesvervanger in te zetten. Hoewel er nu al vleesvervangers van zeewier zijn (denk aan de Dutch Weedburger) zijn die qua voedingswaarde minder goed dan sojaproducten. Deze innovatie kan daar verandering inbrengen. Doordat het zeewier ook sneller groeit, neemt de prijs af en kan het wier concurreren met andere eiwitbronnen.

Het grote nadeel: als je water uit een visfabriek gebruikt is het wier technisch gezien niet meer veganistisch. Voor veganisten is dat een probleem, maar het grootste deel van de vega-markt richt zich op ‘flexitariërs’: mensen die af en toe vlees eten. Voor hen is een eiwitrijke zeewierburger of -worst een uitkomst.

Zeewier is een milieuvriendelijk product. Het wier haalt CO2 uit het water terwijl het groeit, en water is een van de grote opslagplekken van CO2 op aarde. Door meer zeewier te verbouwen neemt de hoeveelheid CO2 dus af. Bovendien geeft het de viskwekerijen een nieuw product om te verkopen: het afvalwater. De businesscase van kweekzalm wordt dan ook beter.

Lees ook: Kan zeewier het klimaat redden?