Waarom heeft makreel al sinds 2019 geen MSC-keurmerk meer?

Wat doet MSC om de visserij te verduurzamen?

“MSC richt zich op de Sustainable Development Goals. Ons programma is bijvoorbeeld erkend voor het behalen van SDG 14, leven in het water. Maar ons werk is ook belangrijk voor de wereldvoedselvoorziening, die steeds meer onder druk staat. Klimaatverandering zorgt bijvoorbeeld voor moeilijke oogsten op het land, maar ook op zee. Visbestanden staan onder druk doordat de temperatuur van het water stijgt. En daarnaast zijn er steeds meer mensen, en mensen eten steeds meer vis. Want in de zoektocht naar een low carbon-menu kom je al snel uit bij vis, schaal- en schelpdieren. Die hebben een lagere CO2-voetafdruk dan vlees en soja.

Daarom is het belangrijk om te zorgen dat we de visbestanden die we hebben goed beheren. De FAO (de voedselorganisatie van de Verenigde Naties) laat zien dat er nog steeds een groeiend aandeel van de visbestanden overbevist wordt: nu is dat één derde, en dat percentage groeit ieder jaar. Overbevissing is per definitie onduurzaam, want dan wordt er meer weggevist dan er terug groeit. Dan krijg je een steeds kleinere populatie, die uiteindelijk instort. Alle reden dus om de visbestanden goed te beheren. En MSC is een keurmerk dat met behulp van het marktmechanisme de visserij verleidt om dat te doen.”

Liever luisteren? Hidde van Kersen was onlangs te gast in onze podcast Change Short Stories.

Hoe gaat het keurmerk MSC de komende jaren bijdragen aan de toekomsteconomie?

“Ons eerste doel was om 20 procent van de wereldvisconsumptie tegen 2020 gecertificeerd te krijgen. Dat is gelukt. Nu werken we aan 30 procent tegen 2030. In supermarkten is volop MSC-gecertificeerde vis beschikbaar, maar bij viskramen en restaurants nog niet. Mede daarom doen we een beroep op de consument: vraag naar duurzame vis, want dat versnelt het proces enorm.

Het is ook een appèl aan de visserijsector en aan overheden. Die zijn namelijk belast met het beheer van visbestanden, en maken afspraken over de quota van bepaalde vissoorten. Maar dat doen ze niet altijd even goed. Haring en makreel bijvoorbeeld, daar wordt nog te veel op gevist. Overheden rond de Noordzee slagen er niet in om onderling afspraken te maken over de verdeling van quota. Zonder goede afspraken is overbevissing niet uitgesloten, en dan verliezen visserijen ons keurmerk. Makreel heeft bijvoorbeeld ons keurmerk al sinds 2019 niet meer. Zo werkt de druk van het keurmerk. Het is een beloning voor wat goed gaat. Maar als een visserij niet langer aan de criteria voldoet, dan raakt het ons keurmerk weer kwijt.”

Wat zijn de grootste uitdagingen de komende jaren?

“Uit een recent onderzoek van o.a. Stanford University blijkt dat de visconsumptie nog kan verdubbelen tot 2050. Dat is voor een low carbon-dieet alleen maar goed. Maar dan moet de consument bij de viswinkel wel meer vragen naar duurzame vis. Daarnaast dragen we overheden op om betere afspraken te maken over beheer van visbestanden. Daar zetten wij druk op.

We gaan de consument ook beter informeren en helpen onderscheid te maken. De Bewuste Visweek is daar een voorbeeld van. En als je naar duurzame vis vraagt, laat je dan niet afschepen door een marktkoopman die zegt dat het ‘een familiebedrijf is, dus dat het wel goed zit’. Wees daar kritisch in. Het keurmerk groeit, en steeds meer visserijen, bedrijven en partners zien het belang ervan in. Het is een beweging die we met alle marktpartijen inzetten, en die alleen maar blijft groeien.

Er zijn dus enorm veel kansen voor de visserij. We moeten kortom meer eten uit de zee halen. Niet alleen maar vis, schaal- en schelpdieren, maar ook andere producten, zoals zeewier. Zeventig procent van onze planeet bestaat uit zee, maar slechts vijf procent van ons voedsel komt daar vandaan.”