‘Spotgoedkoop nieuw plastic draait recyclingbedrijven de nek om’, ‘Crisis in de plasticrecycling’ en ‘Drama voor Nederlandse plasticrecycling’ (onze eigen kop). Het is een greep uit de tragische koppen die de ondergang van Umincorp inluiden. In mijn eigen bubbel worden de berichten veelvuldig gedeeld, vaak voorzien van commentaar dat zich nog het best doet samenvatten als: ‘erg hè’.
De belangrijkste oorzaak voor het faillissement van Umincorp was zonneklaar. Het bedrijf kon niet opboksen tegen de lage marktprijzen van nieuw plastic dat in China en de VS van goedkope olie wordt gemaakt. Daar valt door recyclingbedrijven niet tegen te concurreren.
‘Moeten we niet willen’
NRC, Volkskrant, Het Parool, Quote en NU.nl brachten uitgebreide verhalen over het faillissement en 1Vandaag wijdde er een reportage aan. De artikelen hadden als resultaat dat de penibele situatie in de recyclingbranche veel aandacht kreeg. Invest-NL CEO Rinke Zonneveld schreef eerder al op LinkedIn: “Als er nu geen politieke oplossing komt, dan zullen in 2027 vrees ik de meeste plasticrecyclers niet meer actief zijn”. En recent hoorde ik staatssecretaris Vivianne Heijnen op een event zeggen dat “we als overheid eigenlijk niet moeten willen dat dit soort bedrijven failliet gaat.”
Profetische woorden
Media moeten dan ook vooral verslag blijven doen van faillissementsdrama’s. Deze verhalen kunnen een discussie doen oplaaien waar andere noodlijdende bedrijven wat aan kunnen hebben. Maar voor het slagen van een transitie als de circulaire economie zou het nuttiger zijn als media in een veel eerder stadium schrijven over de uitdagingen in een sector. Trouw deed precies dit in 2022, over *tromgeroffel*: Umincorp. De krant interviewde de toenmalige CEO Jaap Vandehoek. Toen al sprak hij de inmiddels profetische woorden ‘zonder strengere regels komen we er niet’, doelend op de bijmengverplichting van gerecycled materiaal in nieuwe verpakkingen die ingaat in 2027. Voor Umincorp komt die wetgeving dus veel te laat.
Lezers zijn ramptoeristen
Als er iets faliekant mis is gegaan, willen we dat lezen. Als het op nieuws aankomt, zijn we ramptoeristen. Onze hersenen worden nu eenmaal getriggerd door ellende. Maar als we willen dat de klimaattransitie slaagt, dan moet er meer media-aandacht uitgaan naar worstelingen die gaande zijn. Zo komt in een veel eerder stadium aandacht voor obstakels waar innovatieve en duurzame bedrijven tegenaan lopen en kan er nagedacht worden over constructieve oplossingen. Op z’n minst dragen deze verhalen bij aan meer bewustwording rond alle uitdagingen die met transities gepaard gaan.
Doodzonde
En om te zorgen dat we het vertrouwen in plasticrecycling – en eigenlijk elke klimaatoplossing die een deuk oploopt – niet volledig verliezen, mag er nog veel meer aandacht besteed worden aan wat er nu al mogelijk is. Afgelopen week was ik bij de opening van een nieuwe sorteerinstallatie voor plastic afval van recycler Renewi. De media-aandacht die deze opening trok, valt in het niet bij de aandacht voor een faillissement. En dat is eigenlijk doodzonde. Het was fascinerend om de wirwar van loopbanden vol kunststof deeltjes in actie te zien. Voor mijn ogen zag ik van onze plastic troep nieuwe grondstoffen gemaakt worden.
Sjakie en de Chocoladefabriek
Thuis vertelde ik enthousiast over mijn bezoek aan de ‘Sjakie en de Chocoladefabriek, maar dan voor plastics’. Mensen zouden vaker moeten zien welke inspanningen al geleverd worden die bijdragen aan oplossingen. Overal wordt namelijk al onverminderd hard gewerkt aan onze klimaatdoelstellingen. Faillissementsdrama’s, zeker voor bedrijven die we eigenlijk niet moeten missen, blijven belangrijk om te delen. Maar naast ramptoeristen zijn lezers net zo goed normale toeristen die mooie dingen willen zien. In die behoefte moeten media ons veel vaker voorzien.
Lees ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
