Europa zit volop in de energietransitie. Wind- en zonneparken schieten als paddestoelen uit de grond en ook andere sectoren vinden oplossingen om minder of zelfs geen CO2 uit te stoten. Eén aspect van de energietransitie blijft echter onderbelicht: CO2-verwijdering. Om de concentratie broeikasgas wereldwijd omlaag te krijgen, moeten we niet alleen minder CO2 uitstoten, maar ook de CO2 weghalen die nog vrijkomt of al in de atmosfeer zit.
Bomen planten en opslag van biomassa-CO2
Daarvoor zijn verschillende tactieken. Bomen planten als compensatie (bijvoorbeeld voor het verbranden van benzine) is populair. Ook zijn er al machines die CO2 uit de lucht filteren. De onderzoekers noemen een derde optie: biomassa, waarbij de CO2 die vrijkomt bij verbranding wordt opgeslagen in ondergrondse cavernes. Zo slaat het biomassa-gewas tijdens de groei CO2 op, maar komt deze vervolgens niet meer in de atmosfeer. CO2-positieve biomassa, dus.
Lees ook: CO2-opslag onder Noordzee is technisch haalbaar
EU-landen moeten deze drie middelen inzetten om CO2 uit de lucht te halen, anders halen zij de doelen van Parijs niet. Het probleem is alleen dat niet elk land evenveel middelen heeft om CO2 te verwijderen. Luxemburg is bijvoorbeeld een klein, maar welvarend land. Het stoot relatief veel CO2 uit, maar heeft niet de ruimte om bossen te planten of CO2 ondergronds op te slaan. Het Verenigd Koninkrijk (en Nederland) hebben veel meer ruimte om CO2 op te slaan, bijvoorbeeld in lege gasvelden.
Handelssysteem
De onderzoekers pleiten daarom voor internationale afspraken. Kan een land geen CO2 opslaan, dan betaalt het een ander land om het te doen. Op deze manier kunnen bijvoorbeeld ook Oost-Europese landen een graantje meepikken; zij hebben veel ruimte voor CO2-slurpende bossen. Deze verdeling moet wel eerlijk gaan. De rijkste landen, die in hun geschiedenis de meeste CO2 uitstootten, moeten het meest compenseren, al dan niet in hun eigen land. Dit is ‘eerlijk’, omdat elk land daarmee zijn eigen gewicht draagt. De onderzoekers erkennen overigens dat ook andere geopolitieke overwegingen mee kunnen spelen in de uiteindelijke verdeling.
Uiteindelijk moet er een handelssysteem komen waarbij sommige landen opslag inkopen bij andere landen. Zo’n handelssysteem bestaat nu al voor het uitstoten van CO2, maar dit heeft vooralsnog weinig effect, omdat de emissierechten te goedkoop zijn. Ook bij het opslagsysteem moet ervoor gewaakt worden dat de kosten eerlijk zijn.
Lees ook: Kan je CO2 uit de lucht halen met mineralen?
348 miljard ton CO2
Hoewel landen nog niet grootschalig CO2 opvangen, moeten ze wel nu afspraken maken, menen de wetenschappers. Anders zal elk land proberen voor zichzelf te compenseren, waardoor andere landen buiten de boot vallen. De afspraken die gemaakt worden, moeten volgens de onderzoekers decennialang gelden. Om de maximale opwarming van de aarde lager dan 1,5 graad te houden, moet er in 2100 (vijftig jaar na de streefdatum van het Parijsakkoord) nog steeds 348 to 1,218 mld ton CO2 afgevangen worden.
Bron: Nature Climate Change | Beeld: Adobe Stock
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
