Minister van Natuur en Stikstof Christianne van der Wal reageerde bewonderenswaardig beheerst op het onverwachte privébezoek van tientallen zwaar gefrustreerde boeren aan haar adres. De boeren weten waar ze woont en schromen niet met een intimiderende stoet naar haar voordeur uit te rukken. Niet met tanks, maar met tractoren. Ze bieden haar een brief aan waarin haar wordt gevraagd om ‘gezien de ontstane situatie per direct ontslag te nemen.’
Op Facebook schreef de actiegroep: ‘Als zij een brief in mekaar flanst met maatregelen die de doodsteek zijn voor de hele sector, dan willen wij daar wel wat tijd voor vrijmaken. Zij hoort niet op die plek. En dat zal ze weten. Daarom rijdt Voll Gass, samen met een paar andere groepen, naar haar huis.’ Ondanks deze opgefokte taal van de grote bek die z’n gelijk wil eisen, liet de minister weten geschrokken te zijn, dat haar kinderen stonden te trillen en sprak ze met de boeren. Ze nam de tijd voor een gesprek, waarbij ze de actievoerders recht in de ogen keek. En ging pas naar binnen toen het gesprek te bedreigend werd.
Naast onbeschoft, was het ook een domme actie van de boeren. Ze denken blijkbaar dat je door flinke bangmakerij een minister af kunt zetten. En dat het probleem is opgelost met een nieuwe minister op die plek. Het effect is alleen maar dat nog minder mensen met kwaliteiten zin hebben in een ministerschap. En dat de stikstofboeren die wel tot een normaal gesprek bereid zijn, nu helemaal niets meer van zich laten horen. Wat Christianne van der Wal deed, is leiderschap tonen. Het gesprek aan gaan, zelfs niet wegduiken als je geïntimideerd wordt, betrokkenheid tonen door naar buiten te komen en koersvast blijven binnen je eigen gespleten partij.
In haar onlangs gepubliceerde boek Groene Groei, introduceerde Barbara Baarsma de term ‘kiezerswinstdemocratie’, iets waar we volgens haar vanaf moeten, analoog aan ‘aandeelhouderskapitalisme.’ Treffend voorbeeld is Pieter Heerma, de fractievoorzitter van het CDA. Met de hete adem in de nek van Pieter Omtzigt (voorheen CDA) en Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging (ook voorheen CDA) durft hij helemaal niets meer en gedraagt zich als een politicus uit de zeer oude school, die meteen van koers verandert na een weekendje druk, alles met het oog op kiezerswinst.
De aanpassing van zijn partij op het stikstofbeleid, laat alle mooie woorden daarvoor verbleken tot ‘politieke groenwasserij.’ De Volkskrant schrijft: ‘Boze CDA’ers uit de provincie vinden de opgelegde stikstofreductiedoelen veel te hoog. Fractievoorzitter Pieter Heerma eist daarom dat het beleid “op een aantal punten” wordt aangepast.’ Het hele weekend was hij ‘bestookt met telefoontjes van verontwaardigde CDA’ers’, waarna Heerma besloot tot een ‘verbale Houdini-act.’ In de laatste peiling stond het CDA op nog slechts 7 (!) zetels. De afgegleden PvdA probeert nog iets met GroenLinks, maar het CDA is al een fusiepartij. Misschien moet Heerma eens gek doen en het juk van de verkiezingswinstdemocratie van zich afwerpen. Of iemand anders een CDA 2.0 laten vormgeven, juist nu het toch niet slechter kan. Zodat de angst niet meer regeert. Iedereen en alles zou ervan kunnen opknappen, ook het stikstofbeleid.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
