In 4 stappen naar een duurzaam (kleding)bedrijf

Ieder jaar worden er honderd miljard nieuwe kledingstukken gemaakt. Maar meer dan de helft van alle kleding wordt binnen een jaar na productie weggegooid. Het belandt dan in de verbrandingsoven of op stortplaatsen. Dat zorgt voor veel vervuiling. Niet alleen CO2-uitstoot; de industrie kent meer misstanden.

Watervervuiling door het kleuren van textiel is een groot probleem. Maar ook droogte is een gevolg van het extreme watergebruik voor de groei van gewassen als katoen. Daarnaast zijn de werkomstandigheden in de lagelonenlanden vaak slecht, omdat arbeiders worden uitgebuit en mensenrechten niet worden gewaarborgd.

Lees meer: Is een duurzame kledingindustrie mogelijk?

Juist daar is het Convenant Duurzame Kleding en Textiel voor in het leven geroepen. De Sociaal Economische Raad (SER) adviseerde het kabinet in 2016 om actie te ondernemen. Het convenant moest zorgen voor betere werkomstandigheden en regels op het gebied van milieuvervuiling. Grote merken als H&M en Zara ondertekenden het convenant niet en lieten het dus afweten.

H&M ondertekende het convenant niet. Toch scoorde het grote merk vorig jaar het beste in een onderzoek over leefbare lonen. Hoe zit dat?

Stap 1: MVO-beleid opstellen

De eerste stap in het plan heeft als doel om maatschappelijk verantwoord ondernemen-beleid op te stellen. Daarbij wordt vooral gekeken naar het beleid van het bedrijf en in hoeverre het aansluit bij de uitgangspunten van het convenant. Door de vragen die worden gesteld, krijgt het bedrijf inzicht in de mate waarin het beleid is verankerd in interne systemen, processen, verantwoordelijkheden en inkoopbeleid.

Stap 2: Inzicht en overzicht

De volgende stap is het inzichtelijk maken van de keten. De gebruikte materialen en processen die worden toegepast moeten helder op papier staan. “Dit inzicht is belangrijk omdat een bedrijf anders niet in staat is een volledig overzicht te creëren van de diverse risico’s en impacts verbonden aan de producten”, staat in het rapport. Nadat de stappen inzichtelijk zijn gemaakt, moeten de risico’s bepaald en geprioriteerd worden.

Stap 3: Doelstellingen en acties

De derde stap in het proces is om doelstellingen en acties te bepalen voor de risico’s die zijn vastgesteld in stap twee. Dat kan bijvoorbeeld gaan over kinderarbeid. Een doel zou kunnen zijn om in 2025 alleen nog maar met spinners te werken die een beleid op kinderarbeid hebben.

Stap 4: Communicatie en evaluatie

In de laatste stap staat communicatie en evaluatie centraal. Volgens het rapport is het belangrijk om de stappen en resultaten te communiceren met belanghebbenden, zoals ngo’s, vakbonden of leveranciers en werknemers. “Het betrekken van stakeholders werkt twee kanten op. De betrokkenen moeten geïnformeerd worden op een toegankelijk manier.” Maar net zo belangrijk is de feedback die belanghebbenden teruggeven. Daarmee kan een bedrijf doelen en acties aanscherpen.

Na het contact met belanghebbenden, is het tijd om verantwoording af te leggen over hoe je werkt als bedrijf. En hoe je verantwoordelijkheid neemt in de kledingketen. “Van ondertekenaars van het Kledingconvenant wordt verwacht dat zij vanaf jaar drie een aantal aspecten verplicht communiceren”, staat in het rapport.

Ook profijt voor andere sectoren

Volgens het rapport is het stappenplan heel eenvoudig te gebruiken in andere sectoren die aan de slag willen gaan met maatschappelijk verantwoord ondernemen. Het document moet bedrijven helpen om zich voor te bereiden op komende MVO-wetgeving en is voor iedereen beschikbaar.